Pracodawcy, których podwładni pracują w pobliżu dróg, maszyn czy pojazdów, a także w warunkach ograniczonej widoczności, muszą dostarczyć pracownikom odzież ostrzegawczą. Jak dowodzą liczne badania, ludzie zakładający ubrania odblaskowe są bowiem lepiej widoczni dla kierowców czy operatorów maszyn, co pomaga w uniknięciu wielu groźnych sytuacji. Ubrania odblaskowe dzielą się jednak na kilka klas i grup, które gwarantują odmienny poziom ochrony. Warto zapoznać się z nimi jeszcze przed przystąpieniem do zakupów, by być pewnym, że zabezpieczenie jest dostosowane do ryzyka występującego na danym stanowisku. Nie każde ubrania odblaskowe spełnia bowiem normy, a brak ich respektowania grozi mandatami i karami w razie kontroli inspektorów BHP, o możliwości wypadków nie wspominając.
Odzież odblaskowa – normy obowiązujące w Polsce
Odzież ostrzegawcza w Polsce jest regulowana przez normę PN-EN ISO 20471:2013. Po jej wprowadzeniu polskie przepisy zostały dopasowane do dyrektywy 89/686/EWG, zatwierdzonejj przez Parlament Europejski oraz Radę Unii Europejskiej. Dokument dotyczy środków ochrony indywidualnej przewidzianych dla pracowników wykonujących swoje obowiązki w warunkach, które mogą skutkować zagrożeniem życia lub zdrowia.
Jak podkreśla opracowanie Centralnego Instytutu Ochrony Pracy, czyli instytucji zajmującej się problematyką związaną z BHP oraz ergonomią pracy, obecnie obowiązująca w Polsce norma kładzie nacisk na konstrukcję odzieży oraz rozmieszczenie elementów odblaskowych. W ten sposób powstały regulacje dotyczące ubrań odblaskowych takich jak: koszulki, bluzy, spodnie odblaskowe.
Klasy odzieży ostrzegawczej
Ubrania odblaskowe takie jak spodnie czy kurtki odblaskowe często są określane jako odblaskowa odzież robocza. W rzeczywistości jednak należą do kategorii odzieży ochronnej. Poziom ochrony w dużej mierze określają klasy odzieży. Przyporządkowanie konkretnego elementu garderoby do danej klasy jest warunkowane odpowiednią powierzchnią taśm odblaskowych o szerokości co najmniej 50 milimetrów oraz tak zwanego materiału tła w jaskrawym kolorze: żółtym, czerwonym bądź pomarańczowo-czerwonym.
Ubrania klasy pierwszej, zapewniające podstawowy poziom ochrony, muszą posiadać 0,10 metra kwadratowego taśmy odblaskowej i 0,14 m kw. tła, a poza tym 0,20 m kw. materiału o właściwościach łączących dwa wymienione wyżej typy. Odzież klasy drugiej to co najmniej 0,13 m kw. odblasków i 0,50 m kw. tła. Klasa trzecia wpływa na widzialność pracownika najlepiej, dlatego ubrania tego typu zawierają 0,20 m kw. materiału odblaskowego i aż 0,80 m kw. jaskrawego tła.
Grupy odzieży ostrzegawczej
Poza tym klasy ubrań odblaskowych regulują także składowe strojów, które zapewniają określony poziom ochrony – np. które z nich muszą zakrywać tułów i posiadać długie rękawy. W związku z tym wiążą się z nimi tak zwane grupy odzieży ostrzegawczej, które definiuje norma PN-EN ISO 20471:2013 – są one związane z konstrukcją odzieży.
Do grupy pierwszej zalicza się ubrania okrywające tułów, które nie posiadają rękawów. Są więc nimi popularne kamizelki ostrzegawcze, a także wszelkie narzutki odblaskowe. Grupa druga to ubrania, które okrywają także ramiona. To tutaj znajdują się zatem odblaskowe koszule, kurtki czy bluzy, ale także koszulki z krótkimi rękawami. Grupa trzecia to ubrania dedykowane dolnym partiom ciała, czyli spodnie – zarówno klasyczne do pasa, jak i tak zwane ogrodniczki, popularne choćby na budowach.
Dwie ostatnie grupy ubrań dotyczą bardziej rozbudowanych typów odzieży. Grupa czwarta zawiera bowiem wszelkie kombinezony zakrywające nogi i tułów, które nie posiadają rękawów. Ostatnia grupa to kombinezony z rękawami, zakrywające do tego nogi oraz klatkę piersiową.
